‘During times of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act’.
‘Σε καιρούς παγκόσμιας εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια γίνεται επαναστατική πράξη’
Ψήγματα σοφίας και γνώσης άλλων, που πλουτίζουν τη δική μας σκέψη.
‘Η υπομονή είναι κόρη της δύναμης και μητέρα της ελπίδας. Και η ελπίδα είναι η παρηγοριά και το καταφύγιο στις πίκρες της ζωής αυτής που ζούμε. Είναι φωτεινή αχτίδα στο σκοτάδι, σανίδα στο ναυάγιο, ανθρώπινη φωνή στην έρημο, ανάμνηση φίλου στη δυστυχία, χαμόγελο παιδιού στην αγωνία, προσευχή στον δίκαιο και πολυεύσπλαχνο Θεό στο κρεβάτι του θανάτου’.
[Λέοντος Μελά, Γεροστάθης, Έκδοση Ρέκου, Θεσσαλονίκη, σ. 129]
“I believe that banking institutions are more dangerous to our liberties than standing armies. If the American people ever allow private banks to control the issue of their currency, first by inflation, then by deflation, the banks and corporations that will grow up around the banks will deprive the people of all property until their children wake-up homeless on the continent their fathers conquered.”
[‘Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από παρατεταγμένους στρατούς. Αν ποτέ ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει σε ιδιωτικές τράπεζες να ελέγχουν το νόμισμά του, πρώτα με πληθωρισμό, έπειτα με αποπληθωρισμό, οι τράπεζες και οι εταιρίες που θα αναπτυχθούν γύρω από τις τράπεζες θα στερήσουν το λαό από κάθε περιουσία, μέχρι που τα παιδιά του θα ξυπνήσουν άστεγα στην ήπειρο που κατέκτησαν οι πατέρες τους’.]
[Thomas Jefferson 1802, μετάφραση δική μου]
«Επειδή πρέπει να δοθούν στιγμιαίες και πιστευτές πληροφορίες, γίνεται απαραίτητο να καταφύγουμε στην εικασία, στις φήμες και στις υποθέσεις για να συμπληρώσουμε τα κενά, και κανένα από αυτά δεν θα αποκατασταθεί ποτέ, θα παραμείνει στη μνήμη των αναγνωστών. Πόσες εσπευσμένες, ανώριμες, επιφανειακές και παραπλανητικές κρίσεις εκφράζονται καθημερινά, μπερδεύοντας τους αναγνώστες, χωρίς οποιαδήποτε επαλήθευση. Ο Τύπος μπορεί και να μιμηθεί την κοινή γνώμη και να την εκπαιδεύσει με το χειρότερο τρόπο. […] Η βιασύνη κι η επιπολαιότητα είναι η ψυχική ασθένεια του 20ού αιώνα και περισσότερο από οπουδήποτε αλλού αυτή η ασθένεια απεικονίζεται στον Τύπο. Η σε βάθος ανάλυση ενός προβλήματος είναι ανάθεμα στον Τύπο. Αυτός σταματά στη σκανδαλοθηρία. […] Τεράστια ελευθερία υπάρχει για τον Τύπο, αλλά όχι για το αναγνωστικό κοινό, επειδή οι εφημερίδες δίνουν συνήθως αρκετή ένταση κι έμφαση σ’ εκείνες τις απόψεις που δεν έρχονται πάρα πολύ ανοιχτά σε αντίθεση με τις δικές τους και τη γενική μόδα.»
[Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν, ομιλία στο Πανεπιστήμιο Harvard, 1978, για το ρόλο του Τύπου. Αντιγραφή από www.antibaro.gr , με δικές μου εμφάσεις]
«Το αληθινόν φως επεφάνη και πάσι τον φωτισμόν δωρείται,
βαπτίζεται Χριστός μεθ’ ημών, ο πάσης επέκεινα καθαρότητος.
Ενίησι τον αγιασμόν τω ύδατι, και ψυχών τούτο καθάρσιον γίνεται.
Επίγειον το φαινόμενον, και υπέρ τους ουρανούς το νοούμενον.
Δια λουτρού σωτηρία, δι’ ύδατος το Πνεύμα,
Δια καταδύσεως η προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται.
Θαυμάσια τα έργα σου, Κύριε, δόξα σοι».
[Από τους Αίνους των Θεοφανείων, Γερμανού Πατριάρχου]
Η θέση μας ως Χριστιανών δεν είναι μέσα στην ασφάλεια των χριστιανικών μας κοινοτήτων, αλλά μέσα στη θύελλα που πρέπει να κοπάσει. στην καρδιά της σήψης που πρέπει να αναχαιτιστεί. στην καρδιά της απόγνωσης, εκεί που πρέπει να μεταφέρουμε την ελπίδα που υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη ελπίδα. Φως που σχίζει τα σκοτάδια, να ποια είναι η κλήση μας, και η μορφή που βλέπουμε στην Κανά της Γαλιλαίας, τόσο ήσυχη και ειρηνική, είναι ανοιχτή προς όλες τις τραγωδίες του κόσμου, προς όλα τα γεγονότα, μικρά ή μεγάλα, από αυτά που συμβαίνουν σε μια οικογένεια μέχρι μια διεθνή σύγκρουση.
[Anthony Bloom, Ο Ευάλωτος Θεός, Εκδόσεις Εν Πλώ, Αθήνα 2008]
«Πάντες οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται».
[Ματθ. κστ’ 52]
«Ει τις εις αιχμαλωσίαν απάγει, εις αιχμαλωσίαν υπάγει. Ει τις εν μαχαίρα αποκτέννει, δει αυτόν εν μαχαίρα αποκτανθήναι».
[Αποκ. ιγ’ 10]