Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Η έρευνα στην Ελλάδα


«Αν έρθω στην Ελλάδα φοβάμαι ότι θα χαθώ. Ο Αμερικάνος ή ο Ευρωπαίος, όταν του πω ότι είμαι επιστήμων και δεν κάμνω τίποτα άλλο από το να ερευνώ, με θεωρεί όχι μόνον ως χρήσιμον στοιχείον, αλλά ως κάτι ανώτερον από τους κοινούς ανθρώπους. Ο Έλλην με θεωρεί απεναντίας ως ένα άχρηστον ον, και όχι μόνο άχρηστον αλλά και επικίνδυνον. Αυτή είναι η εικόνα ενός κράτους σάπιου, ανίκανου να δημιουργήσει κάτι τι και να συνεισφέρει στη γενική πρόοδο της ανθρωπότητος. Όλα ξένα, όλα κλεμμένα. Όλα κατά μίμησιν. Δεν είναι ντροπή;»

[Γεώργιος Παπανικολάου, 1915. Από άρθρο του Α. Καρκαγιάννη στην Καθημερινή 28/6/2009]

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Ορθόδοξος τρόπος


«Κάθε άνθρωπο τον εκφράζει ο τρόπος που μιλάει, που κινείται, που φέρεται. Την Ορθοδοξία την εκφράζει η αγιογραφία, ο ύμνος, η ψαλμωδία της. Αν αρνηθής την έκφρασή της, αρνείσαι την ίδια την Ορθοδοξία. Πολλοί φωνάζουν ότι αγαπούν την Ορθοδοξία, αλλά απεχθάνονται τις εικόνες της, τη μουσική της, τη Λειτουργία της κτλ. Είναι σαν να λέει ο γαμπρός: Μ’ αρέσει η νύφη, αλλά απεχθάνομαι τον τρόπο που μιλάει, σιχαίνομαι το στόμα της, τα μάτια της, τη μύτη της! Και τότε τι σ’ αρέσει, βρε; Πες μας ότι δεν σ’ αρέσει να τελειώνουμε».


[Φ. Κόντογλου. Αναφέρεται από τον Α. Κεσελόπουλο (’Ο Φώτης Κόντογλου και η παράδοση της Ρωμιοσύνης’) στο βιβλίο Από τον Παπαδιαμάντη στον Πεντζίκη, Εκδόσεις Το Παλίμψηστον, 2003]

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Η μετοχή στα κοινά

«...εμείς είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και ενώ ασχολούμαστε με διαφορετικά επαγγέλματα κατέχουμε καλά τα πολιτικά ζητήματα. Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δεν μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που ή κρίνουμε ή διαμορφώνουμε σωστές γνώμες για τα πράγματα, γιατί δεν θεωρούμε τους λόγους εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε εμπόδιο να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά. Γιατί υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι τολμούμε να υπολογίσουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε. Σχετικά μ’ αυτό στους άλλους η αμάθεια φέρνει θράσος, ενώ η σκέψη τους κάνει να διστάζουν. Πιο γενναιόψυχοι όμως πρέπει να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια τις συμφορές και τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους.»

[Περικλέους Επιτάφιος Λόγος, Θουκυδιδου Ιστοριων Β΄, §40]

(Δανείσθηκα το απόσπασμα από το κείμενο του Π. Μανδραβέλη 'Οι ευθύνες των πολιτών', Καθημερινή 14/6/2009)

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Κρίση


"Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης... Η αιτία είναι πάντα η ίδια, η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό... Στις μοντέρνες αμαρτίες--μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ‘ όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων...


Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμένει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο".

[Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...
Εκδόσεις Εν Πλω 2008, σ. 35]