Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Χαρμολύπη


'Ο πόνος μέσα στη ζωή του ανθρώπου είναι το πιο βαθύ πράγμα. Και σ' άλλον δίνει αφορμή για δύναμη και για μεγάλα έργα κι άλλον τον μαραζώνει και τον κουρελιάζει. Άλλον τον ανεβάζει ψηλά κι άλλον τον πλακώνει τόσο βαρειά, που να μη μπορεί πια να σηκωθεί.
    Ο πόνος κατά τη χριστιανική θρησκεία είναι δυο λογιών, πόνος κατά Θεόν και πόνος κατά κόσμον. Ο πρώτος είναι ο πόνος που νοιώθει ο πνευματικός άνθρωπος, δηλαδή εκείνος που έχει πίστη στον Θεό, ενώ ο δεύτερος είναι ο πόνος που νοιώθει ο σαρκικός άνθρωπος που δεν έχει πίστη. Ο πρώτος είναι ο πόνος που τον γλυκαίνει η ελπίδα, ο δεύτερος είναι ο πόνος που τον κάνει ανυπόφερτον η απελπισία. Ο πρώτος κάνει τον άνθρωπο να ταπεινωθεί, να φχαριστήσει και να μαζευτεί στον βυθό του εαυτού του, ενώ ο δεύτερος τον κάνει να επαναστατήσει και να βλαστημήσει.'

[Φ. Κόντογλου. Μυστικά άνθη. Εκδόσεις Αστήρ 1977, σ. 323