Πίστη και ζωή

«Να το προσέξουμε αυτό. Να μην είναι η πίστη μας θεωρητική ούτε απλώς να είναι μια συνήθεια και ένα κατεστημένο, και, αν θέλετε, ένα κάτι που το βρήκαμε, αλλά να είναι ζώσα η πίστη μέσα μας. Και αυτό θα φανεί στην πράξη. Όταν την ώρα τη δύσκολη εσύ εκρήγνυσαι, ωσάν να μην πιστεύεις, πού είναι η πίστη σου; Όταν την ώρα την κρίσιμη οργίζεσαι, την ώρα την κρίσιμη αδικείς, την ώρα την κρίσιμη κατηγορείς, την ώρα την κρίσιμη διαβάλλεις, την ώρα την κρίσιμη τρομοκρατείσαι κλπ., πώς μπορεί να θεωρηθεί ότι είσαι πιστός;»

[π. Συμεών Κραγιοπούλου. Το μυστήριο της σωτηρίας, β΄ έκδοση. Πανόραμα 2000, σελ. 350]

Χριστός και σωτηρία

 

«Στον Χριστό βρίσκεται η σωτηρία κάθε προσώπου, σε Αυτόν η σωτηρία των συναθροισμένων στο όνομά Του ομάδων, όπως και ολοκλήρων λαών και του σύμπαντος κόσμου. Δεν υπάρχει, και δεν μπορεί να υπάρξει κατάσταση, στην οποία δεν μπορεί Αυτός να σώσει. Μιλώντας έτσι δεν εννοούμε ότι οπωσδήποτε θα θεραπεύσει κάθε ασθένεια ή ότι θα λυτρώσει από οποιαδήποτε συμφορά – φυσική, υλική ή ηθική – από καταπιέσεις και γενικά από καθετί που συνήθως θεωρείται ζημία ή όλεθρος, παρόλο που και όλα αυτά είναι στα χέρια Του. Η αυθεντική σωτηρία έγκειται στο να παραμείνουμε σταθεροί στην αγάπη Του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, όπως και ο Ίδιος ‘τετήρηκε τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρός Αὐτοῦ καὶ μένει Αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ’».

 [Άγ. Σωφρονίου Αθωνίτου. Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ 2009, σελ. 96]