Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Ο αληθινός Θεός


"Ο Χριστός δεν ήλθε στη γη διότι οι άνθρωποι ήταν άθρησκοι και άθεοι. Ήρθε για να αποκαλύψει στο πρόσωπό Του τον αληθινό Θεό. Μετά την ενανθρώπηση του Χριστού, δεν υπάρχει έξω απ' Αυτόν Θεός. Όποιος δεν αναζητεί τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, δεν έχει Θεό. Είτε πιστεύει σε Θεό είτε όχι, βρίσκεται σε πλάνη, και ο Θεός στον οποίο πιθανόν πιστεύει είναι δικό του κατασκεύασμα". 

[π. Συμεών Κραγιοπούλου. Θέλεις να αγιάσεις; Ομιλίες σε εορτές αγίων - Οκτώβριος.  
Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2018, σελ. 268]

Σάββατο 11 Αυγούστου 2018

Αγάπη Θεού


"Γιατί αγάπησε τόσο ο Θεός τον κόσμο; Δεν υπάρχει απάντηση. Τον αγάπησε τόσο, γιατί δεν μπορούσε να την αγαπήσει λιγότερο. Τον αγάπησε τόσο, γιατί είναι αγάπη. Τον αγάπησε τόσο, γιατί δεν έχει, δεν δείχνει, δεν προσφέρει απλώς αγάπη ο Θεός, ώστε να μπορεί να δείξει και να προσφέρει λιγότερη, αλλά είναι αγάπη. Είναι Θεός αγάπης και μόνο θεϊκά, δηλαδή απεριόριστα, μπορεί να αγαπά. Είναι αγάπη ο Θεός και δεν μπορεί κάτι άλλο να κάνει: μόνο να αγαπά μπορεί".

[Αρχιμ. Αστ. Χατζηνικολάου. "Αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα". 
Εκδόσεις Σωτήρ 2018, σελ. 325]

Κυριακή 5 Αυγούστου 2018

Θάνατος και ζωή


‘Ο αυθεντικός Χριστιανός πρώτα γνωρίζει να πεθαίνει, και έτσι κατόπιν μαθαίνει να ζει. Δεν υπάρχει ζωή αληθινή χωρίς αυτόν τον θάνατο. Ο Χριστός δεν ανασταίνει τους ζωντανούς: τους νεκρούς ανασταίνει. Γι’ αυτό μόνο όσοι είναι έτοιμοι να κατεβούν στον τάφο, μόνο αυτοί μπορούν να προσμένουν ανάσταση. Μόνο όσοι είναι έτοιμοι να τα χάσουν όλα για τον Θεό, μόνο αυτοί μπορούν να κληρονομήσουν το πάν, τα αιώνια αγαθά της βασιλείας των ουρανών’. 


[Αρχιμ. Αστ. Χατζηνικολάου. «Αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα». 
Εκδόσεις ‘Σωτήρ’ 2018, σ. 232-3]


Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Πένθος


'Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς... ὁ θάνατος εἶναι ὕπνος, καὶ οἱ ἀποθνήσκοντες δὲν εἶναι νεκροί, ἀλλὰ κεκοιμημένοι· γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ χριστιανικὰ νεκροταφεῖα ὀνομάζονται κοιμητήρια. Ἐμεῖς πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε «ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν δικαιολογούμαστε νὰ πενθοῦμε καὶ νὰ θρηνοῦμε «καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Α΄ Θεσ. δ΄ 13). Ὁ θάνατος εἶναι βέβαια χωρισμός, προσωρινὸς ὅμως, γιατὶ θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ ἀνάστασις καὶ θὰ συναντηθοῦμε πάλι μὲ τὰ ἀγαπητά μας πρόσωπα, γιὰ νὰ ζήσουμε μαζὶ αἰωνίως, χωρὶς λύπη καὶ στεναγμούς, ἂν βέβαια κριθοῦμε ἄξιοι μιᾶς τέτοιας μακαρίας ζωῆς. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει: «Τὸ λίαν ἀπαθὲς ἀπάνθρωπον, τὸ λίαν περιπαθὲς ἀφιλόσοφον». Τὸ νὰ μείνῃς δηλαδὴ τελείως ἀπαθὴς μπροστὰ στὸν θάνατο εἶναι ἀφύσικο καὶ ἀπάνθρωπο· τὸ νὰ πάσχῃς ὅμως καὶ νὰ θλίβεσαι ὑπερβολικὰ δείχνει ὅτι δὲν φιλοσοφεῖς, δὲν σκέπτεσαι χριστιανικὰ οὔτε λογικά. Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι τὸ πολὺ πένθος εἶναι προσβολὴ κατὰ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἀνάστασί του ἐνίκησε τὸν θάνατο. Καὶ προσθέτει: «Γιατί θρηνεῖς ὑπερβολικά; Ὕπνος εἶναι ὁ θάνατος. Γιατί ὀδύρεσαι καὶ κλαῖς; Καὶ ἂν κλαῖς, πῶς θὰ πείσῃς τὸν εἰδωλολάτρη ὅτι πιστεύεις;»'

 [π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στη Σοφία Σειράχ.
Εκδόσεις Περιβόλι της Παναγίας 2019, Ομιλία 70ή]

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018

Όχι συσχηματισμός


«Ἄνθρωπος σοφὸς ἐν παντὶ εὐλαβηθήσεται καὶ ἐν ἡμέραις ἁμαρτιῶν προσέξει ἀπὸ πλημμελείας» (ιη΄ 27). Ὁ συνετὸς ἄνθρωπος εἶναι προσεκτικὸς σὲ ὅλα, καὶ κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ ἐπικρατεῖ ἡ ἁμαρτία, θὰ προσέξῃ, ὥστε νὰ μὴν παρασυρθῇ σὲ κανένα παράπτωμα. Προσέχει λοιπὸν ὁ συνετὸς καὶ ἐπιτηρεῖ καὶ συγκρατεῖ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ μὴν παρασυρθῇ ἀπὸ τὴν κακὴ ἠθικὴ κατάστασι ποὺ ἐπικρατεῖ γύρω του. Δὲν ἐξομοιώνεται μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ περιβάλλον του. Δὲν λέει: Ὅπως κάνουν ὅλοι, ἂς κάνω κι ἐγώ. Δὲν λέει ἀκόμη: Πῶς μπορῶ ἐγὼ ὁ ἕνας νὰ κρατηθῶ ἁγνὸς καὶ τίμιος καὶ ἀδιάφθορος μέσα στὴ γενικὴ διαφθορά; Μπορεῖ ὅλοι γύρω του νὰ κλέβουν, νὰ ληστεύουν, νὰ ψεύδωνται, νὰ ἀδικοῦν, νὰ ἀσχημονοῦν· αὐτὸς μένει ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴν κακία καὶ τὴ διαφθορὰ καὶ ἀγωνίζεται, γιὰ νὰ μὴν πέσῃ στὸ παραμικρὸ παράπτωμα. Δύσκολο, θὰ πῆτε ἴσως. Ναί, ὄχι ὅμως ἀκατόρθωτο. Ἕνας ἦταν ὁ Νῶε μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο πονηρό· καὶ ὅμως ἔμεινε «δίκαιος, τέλειος ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ» καὶ «τῷ Θεῷ εὐηρέστησε» (Γέν. ϛ΄ 9). Ἕνας ἦταν καὶ ὁ Λὼτ μέσα στὰ διεφθαρμένα καὶ ἐξαχρειωμένα Σόδομα· ἔμεινε ὅμως ἀδιάφθορος, πιστὸς καὶ ἀφωσιωμένος στὸν Θεό. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἐξῄρεσε ἀπὸ τὴ γενικὴ καταστροφὴ τῶν Σοδόμων. Ἂς μὴ γινώμαστε λοιπὸν ἕρμαια τοῦ διεφθαρμένου περιβάλλοντος, ἀλλὰ ἂς εἴμαστε ἐμεῖς φωτεινὲς λαμπάδες ποὺ θὰ δείχνουν στοὺς ἄλλους τὸν ἴσιο δρόμο, τὸν δρόμο τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς.

[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στη Σοφία Σειράχ
Εκδόσεις Περιβόλι της Παναγίας 2019, Ομιλία 41η]

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Δικαιώματα


"Ο κόσμος όχι μόνο "εν τω πονηρώ κείται", αλλά καταπνίγεται, και οι άνθρωποι παντού παραφρόνησαν από τον φόβο των επερχομένων στη γη συμφορών... Σε τέτοιους καιρούς καλύτερα να σιωπούμε εμείς που δεν έχουμε τη διάθεση να λύσουμε κανένα πρόβλημα με την οδό της βίας. Και ο αιώνας μας είναι αιώνας ασκήσεως πρωτοφανούς βίας στη συνείδηση των ανθρώπων. Στην εποχή μας παραβιάζονται όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου, αν και εμείς ακούμε μόνο τους πληθωρικούς λόγους για την υπεράσπιση του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του".
[Αρχιμ. Σωφρονίου. Γράμματα στη Ρωσία. 
Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου,  Έσσεξ 2009, σ. 106]