«Ἄνθρωπος σοφὸς ἐν παντὶ εὐλαβηθήσεται καὶ ἐν ἡμέραις ἁμαρτιῶν προσέξει ἀπὸ πλημμελείας» (ιη΄ 27). Ὁ συνετὸς ἄνθρωπος εἶναι προσεκτικὸς σὲ ὅλα, καὶ κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ ἐπικρατεῖ ἡ ἁμαρτία, θὰ προσέξῃ, ὥστε νὰ μὴν παρασυρθῇ σὲ κανένα παράπτωμα. Προσέχει λοιπὸν ὁ συνετὸς καὶ ἐπιτηρεῖ καὶ συγκρατεῖ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ μὴν παρασυρθῇ ἀπὸ τὴν κακὴ ἠθικὴ κατάστασι ποὺ ἐπικρατεῖ γύρω του. Δὲν ἐξομοιώνεται μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ περιβάλλον του. Δὲν λέει: Ὅπως κάνουν ὅλοι, ἂς κάνω κι ἐγώ. Δὲν λέει ἀκόμη: Πῶς μπορῶ ἐγὼ ὁ ἕνας νὰ κρατηθῶ ἁγνὸς καὶ τίμιος καὶ ἀδιάφθορος μέσα στὴ γενικὴ διαφθορά; Μπορεῖ ὅλοι γύρω του νὰ κλέβουν, νὰ ληστεύουν, νὰ ψεύδωνται, νὰ ἀδικοῦν, νὰ ἀσχημονοῦν· αὐτὸς μένει ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴν κακία καὶ τὴ διαφθορὰ καὶ ἀγωνίζεται, γιὰ νὰ μὴν πέσῃ στὸ παραμικρὸ παράπτωμα. Δύσκολο, θὰ πῆτε ἴσως. Ναί, ὄχι ὅμως ἀκατόρθωτο. Ἕνας ἦταν ὁ Νῶε μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο πονηρό· καὶ ὅμως ἔμεινε «δίκαιος, τέλειος ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ» καὶ «τῷ Θεῷ εὐηρέστησε» (Γέν. ϛ΄ 9). Ἕνας ἦταν καὶ ὁ Λὼτ μέσα στὰ διεφθαρμένα καὶ ἐξαχρειωμένα Σόδομα· ἔμεινε ὅμως ἀδιάφθορος, πιστὸς καὶ ἀφωσιωμένος στὸν Θεό. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἐξῄρεσε ἀπὸ τὴ γενικὴ καταστροφὴ τῶν Σοδόμων. Ἂς μὴ γινώμαστε λοιπὸν ἕρμαια τοῦ διεφθαρμένου περιβάλλοντος, ἀλλὰ ἂς εἴμαστε ἐμεῖς φωτεινὲς λαμπάδες ποὺ θὰ δείχνουν στοὺς ἄλλους τὸν ἴσιο δρόμο, τὸν δρόμο τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς.
[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στη Σοφία Σειράχ
Εκδόσεις Περιβόλι της Παναγίας 2019, Ομιλία 41η]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου