Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Άθεη προσευχή


‘Συνήθως, όταν προσευχώμεθα, δεν προσπαθούμε να ακούσουμε τον Θεό αλλά του μιλάμε και ή επαναλαμβάνουμε τυποποιημένες προσευχές ή έχουμε εμείς καθορίσει στο νου μας πλήρως τί πρέπει να γίνει και πώς πρέπει να γίνει και ζητάμε από τον Θεό να πραγματοποιήσει τα σχέδιά μας χωρίς καμιά παραλλαγή. Στην ουσία δεν επιθυμούμε να γνωρίσουμε τον πραγματικό Θεό, αλλά έχουμε δημιουργήσει εμείς έναν Θεό παραγγελιοδόχο, από τον οποίο περιμένουμε να εκτελέσει με απόλυτη ακρίβεια τις εντολές μας. Δεν επιζητούμε το Πνεύμα του Θεού και ό,τι εκείνο θα μας υποδείκνυε ότι χρειαζόμεθα για τον εαυτό μας, τις οικογένειές μας, τις σχέσεις μας και τη ζωή μας. Επομένως στην ουσία είμεθα μια άθεη κοινωνία παρά τις θρησκευτικές μας παραστάσεις, τις φιέστες, τα κουδούνια των δεσποτάδων -- κυρίως αυτά.’

[π. Φιλόθεος Φάρος. Στου δρόμου τα μισά. 
Εκδόσεις Αρμός 2011, σ. 78-79]