"Εκείνος που έκανε κρασί κατά την ημέρα του συμποσίου, ο ίδιος το κάνει κάθε χρόνο στα αμπέλια. Γιατί, όπως μετεβλήθη σε κρασί το νερό που είχαν βάλει οι υπηρέτες στις υδρίες, κατά παρόμοιο τρόπο και το νερό που χύνεται από τα σύννεφα μεταβάλλεται σε κρασί με την ενέργεια του ίδιου του Κυρίου. Για το φαινόμενο αυτό δεν εκπληττόμαστε, γιατί γίνεται κάθε χρόνο. Και όμως θα έπρεπε να το προσέξουμε περισσότερο από εκείνο που έγινε στις υδρίες. Γιατί ποιος παρατηρεί τις ενέργειες του Θεού, με τις οποίες κυβερνάται και κατευθύνεται ολόκληρος ο κόσμος, και δεν εκπλήσσεται από τα θαύματα; Καταλαμβάνεται κανείς από δέος, όταν παρατηρεί τη ζωτική δύναμη ενός σπόρου, γιατί διακρίνει τη δύναμη που κρύβεται μέσα σ' αυτόν. Αφ' ότου όμως οι άνθρωποι παραμέλησαν τη μελέτη των έργων του Θεού, η οποία θα τους παρακινούσε κάθε μέρα να τον υμνούν ως δημιουργό, ο Θεός επεφύλαξε για τον εαυτό του την εκδήλωση μερικών εκτάκτων ενεργειών, που προκαλούν τον θαυμασμό των ανθρώπων και τους ξυπνούν από τον λήθαργο για να λατρεύσουν τον Θεό. Ανασταίνεται ένας νεκρός, και οι άνθρωποι θαυμάζουν. Γεννιώνται κάθε μέρα τόσοι άνθρωποι και κανένας δεν θαυμάζει. Αν όμως το σκεφθούμε βαθύτερα, θα δούμε ότι είναι πιο αξιοθαύμαστο το να έλθει κανείς στην ύπαρξη από την ανυπαρξία παρά το να επανέλθει στη ζωή".
[Ιερός Αυγουστίνος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου