Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δὲν ἀρκεῖται στὸ νὰ ἀρνηθῇ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ ἐπιτίθεται ἐναντίον του καὶ ζητεῖ νὰ τὸν ξεριζώσῃ ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, νὰ τὸν ἐκθρονίσῃ καί, ἂν εἶναι δυνατόν, νὰ τὸν ἐξαφανίσῃ. Ὀρθώνει, ὅπως ἄλλοτε ὁ ἑωσφόρος, τὸ ἐγώ του καὶ ἀντιπαρατάσσει στὸν Θεὸ τὸν ἑαυτό του. Τὰ μεγάλα τεχνικὰ ἐπιτεύγματα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν, μέσα στὰ ὁποῖα ζῇ, καλλιέργησαν μέσα του ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία καὶ τὸν ἔκαναν νὰ πιστέψῃ ὅτι μπορεῖ νὰ γίνῃ αὐτὸς θεός. Ἀλλὰ ὁ ἑωσφόρος συνετρίβη· καὶ ὅλοι, ὅσοι τὸν ἀκολούθησαν, συνετρίβησαν. Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν ἀμφιβολία ὅτι καὶ ἡ σύγχρονη ἑωσφορικὴ συμπεριφορὰ τῆς ἀνθρωπότητος θὰ ἔχῃ τὴν ἴδια τύχη. Ἔχει πολλοὺς τρόπους ὁ Θεός, γιὰ νὰ τὴ συντρίψῃ· καὶ μπορεῖ «ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ» νὰ καταβάλῃ τὴν ἔπαρσι τῶν ἀντιπάλων του.
[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην Αποκάλυψι του Ιωάννου,
Εκδόσεις Λυδία 2008, σελ. 363]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου