«Ὅσο μεγάλη καὶ ἂν εἶναι ἡ δύναμη καὶ ἡ ἐξάπλωση τῆς ἁμαρτίας, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ ὑπερνικήσει τὸ μέγεθος καὶ τὴ δύναμη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. «Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις», μᾶς ἐβεβαίωσε ὁ Παῦλος. Γι᾿ αὐτό, ὅταν βλέπουμε νὰ πλεονάζει ἡ ἁμαρτία καὶ νὰ κυριαρχεῖ, ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε, ἀλλὰ ἂς περιμένουμε τὴν ἐκδήλωση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Θεὸς φανερώνει τὴ χάρη του «κατὰ καιρόν», στὸν κατάλληλο καιρό. Κατάλληλος δὲ καιρὸς εἶναι ὅταν ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους θέλει νὰ βοηθήσει ὁ Θεός, εἶναι ἀσθενεῖς καὶ ἀνίκανοι νὰ βοηθήσουν τοὺς ἑαυτούς των καὶ βρίσκονται στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Καὶ ἐπειδὴ καὶ στὴν ἐποχή μας βλέπουμε νὰ πλεονάζει ἡ ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε. Ἂς ἔχουμε πάντα τὴν ἐλπίδα στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος στὸν κατάλληλο καιρὸ θὰ ἐκδηλώσει τὴν ἐπέμβασή του καὶ θὰ ξεχύσει πλούσια τὴ χάρη του καὶ τὴ δωρεά του, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ ὁ κόσμος τὸν σωστὸ δρόμο, τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας».
[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην προς Ρωμαίους Επιστολή.
Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας 2021, σελ. 99-100]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου