«’Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων’. Η πίστις είναι βεβαιότητα ότι υπάρχουν πράγματα που τα ελπίζουμε αλλά τώρα δεν τα βλέπουμε. Και ποια είναι αυτά; Είναι πρώτα-πρώτα ο ίδιος ο Θεός, τον οποίο ‘οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε’. Είναι ακόμη τα γεγονότα της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, η γέννησή του, τα θαύματά του, τα πάθη, η ανάσταση και η ανάληψή του, που εμείς δεν τα είδαμε με τα μάτια μας. Είναι έπειτα όλα όσα αναφέρονται στη μέλλουσα ζωή, στην έλευση του Κυρίου, την κρίση που θα γίνει, τις αμοιβές και τις τιμωρίες. Όλα αυτά δεν τα βλέπουμε με τα σωματικά μας μάτια. Η πίστις όμως μας δίνει την βεβαιότητα ότι αυτά υπάρχουν πράγματι. Ελπίζουμε ότι θα αναστηθούμε από τον τάφο, ότι θα κατακτήσουμε τον ουρανό, ότι θα γίνουμε όμοιοι με τον Χριστό στην αγιότητα και τη δόξα· και με την πίστη αυτή τα μέλλοντα και ελπιζόμενα γίνονται για μας παρόντα και ζωντανές πραγματικότητες. Κι αυτό γεμίζει την ψυχή μας με χαρά και αγαλλίαση ήδη από την παρούσα ζωή».
[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην προς Εβραίους επιστολή (ανέκδοτες)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου