«... Όταν λέω πατρίδα, δεν εννοώ την κωμόπολη ή το χωριό ή την πόλη ή την επαρχία όπου γεννηθήκαμε. Τα μήλα της μηλιάς δεν είναι προϊόν αυτού ή του άλλου κλώνου ή κλαδιού. είναι οι καρποί ενός και μόνο δένδρου, όσες κι αν είναι οι ρίζες που τα τρέφουν, όσοι κι αν είναι οι κλώνοι και τα κλαδιά που τα κουβαλούν. Έτσι και όλοι οι Έλληνες είναι καρποί ενός και μόνο δένδρου, παιδιά της ίδιας μεγάλης μητέρας και επομένως αδέρφια αχώριστα. Και η προς την κοινή αυτή μητέρα αγάπη και αφοσίωση αποτελεί την πιο ευγενική και πιο υψηλή αρετή της φιλοπατρίας».
[Λέοντος Μελά, Ο Γεροστάθης, Έκδοση Ρέκου, σ. 306]
2 σχόλια:
Αγαπημένο βιβλίο στα παιδικά μου χρόνια. Αρκετά "κομμάτια" του μου έχουν μείνει, ειδικά εκείνο με τον "Φρεάντλη" (Ουκ εά με καθεύδειν το του Κλεάνθους τρόπαιον)
Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Όλοι μας μάθαμε πολλά από το βιβλίο αυτό, όπως και από τον "Μικρό Πλούταρχο" του ίδιου συγγραφέα. Τι κρίμα που τα σημερινά αναγνώσματα των ελληνικών σχολείων δεν περιλαμβάνουν τέτοια κείμενα...
Δημοσίευση σχολίου