Αγώνας

"Ὁ πνευματικὸς ἀγωνιστὴς θὰ κουραστῆ, θὰ συναντήση ἐμπόδια, θὰ δοκιμάση πτώσεις καὶ ἀποτυχίες. Θὰ ἔχη νὰ παλέψη μὲ τὶς κακές του κλίσεις καὶ συνήθειες, μὲ τὴ ροπὴ πρὸς τὴν εὔκολη καὶ ἄκοπη ζωή, μὲ τὰ δολώματα καὶ τὸ κακὸ παράδειγμα τῶν ἄλλων καὶ προπαντὸς μὲ τὶς ἀτέλειωτες παγίδες τοῦ πονηροῦ. Οἱ καρποὶ τῶν προσπαθειῶν του θὰ ἀργήσουν νὰ φανοῦν. Καὶ ὁ πονηρὸς θὰ τοῦ βάζη τέτοιες σκέψεις: Ἄδικα κουράζεσαι καὶ ἀγωνιᾶς. Αὐτὰ ποὺ ἐπιδιώκεις, εἶναι ἀκατόρθωτα. Κάνε ὅ,τι κάνουν καὶ οἱ ἄλλοι. Πολλοὶ πείθονται στὶς εἰσηγήσεις αὐτὲς τοῦ πονηροῦ, λυγίζουν μπροστὰ στὶς δυσκολίες καὶ καταθέτουν τὰ ὅπλα. Αὐτὸ ὅμως δὲν φανερώνει σύνεσι καὶ ἀνδρεία ἀλλὰ ἐπιπολαιότητα καὶ δειλία. Ὅπως ὁ γεωργὸς περιμένει μῆνες ὁλόκληρους γιὰ νὰ θερίση τὸν καρπό του, ἔτσι καὶ ὁ ἀγωνιστὴς πρέπει νὰ περιμένη μὲ ὑπομονὴ καὶ νὰ συνεχίζη τὸν ἀγῶνα, μέχρις ὅτου φανοῦν οἱ καρποὶ τῶν προσπαθειῶν του. Καὶ τότε πόση χαρὰ καὶ ἱκανοποίησι θὰ νοιώθη στὴν ψυχή του, βλέποντας ὅτι οἱ κόποι του δὲν πῆγαν χαμένοι, ἀλλὰ μὲ τὴν εὐλογία καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καρποφόρησαν! «Τῆς παιδείας αἱ μὲν ῥίζαι πικραί, οἱ δὲ καρποὶ γλυκεῖς», ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας."

[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην Σοφία Σειράχ. 
 Εκδόσεις Περιβόλι της Παναγίας 2019, Ομιλία 15η.]