«Συχνά ο Θεός δεν απαντά στις προσευχές μας. Σιωπά. Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή Του ως ένδειξη του ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε». Αν όμως σκεφτόμασταν σε ποια θέση φέρνουμε τον Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει. Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας. Δεν μας ενοχοποιεί φανερά. Μας αφήνει να πορευθούμε στους πονηρούς δρόμους μας και να θερίσουμε τους καρπούς των προσωπικών μας αμαρτιών. Αν όμως στραφούμε προς Αυτόν με μετάνοια, τότε έρχεται γρήγορα, γρηγορότερα από όσο περιμέναμε.
Συνεπώς η σιωπή του Θεού είναι απάντηση στις αδικίες μας, η πιο εύγλωττη, η πιο ευγενική. Διώξαμε από τη ζωή μας τον Θεό-Λόγο, τον λόγο του Θεού. Παραμελήσαμε τον λόγο αυτό, και να, θερίζουμε τις συνέπειες του έργου μας».
Συνεπώς η σιωπή του Θεού είναι απάντηση στις αδικίες μας, η πιο εύγλωττη, η πιο ευγενική. Διώξαμε από τη ζωή μας τον Θεό-Λόγο, τον λόγο του Θεού. Παραμελήσαμε τον λόγο αυτό, και να, θερίζουμε τις συνέπειες του έργου μας».
[Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής.
Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ 2011, σελ. 156]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου