«Δεν πρέπει ποτέ να πέφτουμε στην απελπισία, γιατί η απελπισία είναι ένας επιτηδευμένος τρόπος υπερηφανίας, ένα κρυφό πάθος του εγώ -- του εγώ που είναι φυλακισμένο στην αυτάρκειά του και που δεν έχει άλλο ορίζοντα πέρα από τον εαυτό του. Αυτός που απελπίζεται είναι φονιάς του εαυτού του, έλεγε ο Ιωάννης της Κλίμακος».
[Maxime Egger, "Κράτα τον νου σου στον Άδη...",
Εκδόσεις Εν Πλω 2009, σ. 86-87]
Εκδόσεις Εν Πλω 2009, σ. 86-87]
1 σχόλιο:
Να έχουμε επίγνωση της απόλυτης αμαρτωλότητάς μας και συγχρόνως απόλυτη βεβαιότητα και εγκατάλειψη στο έλεος του Θεού. Τι υπέροχη ισορροπία ανθρώπινου και θεϊκού στοιχείου! Τι παρήγορη στάση ζωής! Πόσο αδικούμε τον εαυτό μας όταν κλεινόμαστε στη μίζερη αυτάρκεια και αυτοδικαίωσή μας!
Δημοσίευση σχολίου