Με αφορμή την τελευταία καταστροφική πυρκαγιά στην Αττική, θυμήθηκα την Προσευχή του Αζαρία και των Τριών Παίδων μέσα στην κάμινο του πυρός, από το προφητικό βιβλίο του Δανιήλ, που την ακούμε στους ναούς το Μέγα Σάββατο. Είναι πάντα επίκαιρη, ιδίως όμως σε καιρό συμφορών. Ένα μικρό απόσπασμα (επιλογή και υπογράμμιση δική μου):
ΚΑΙ συστάς Αζαρίας προσηύξατο ούτως και ανοίξας το στόμα αυτού εν μέσω του πυρός είπεν· Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας, ότι δίκαιος ει επί πάσιν, οις εποίησας ημίν, και πάντα τα έργα σου αληθινά, και ευθείαι αι οδοί σου, και πάσαι αι κρίσεις σου αληθιναί, και κρίματα αληθείας εποίησας κατά πάντα, α επήγαγες ημίν και επί την πόλιν την αγίαν την των πατέρων ημών Ιερουσαλήμ, ότι εν αληθεία και κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα, δια τας αμαρτίας ημών. Ότι ημάρτομεν και ηνομήσαμεν αποστήναι από σου και εξημάρτομεν εν πάσι και των εντολών σου ουκ ηκούσαμεν, ουδέ συνετηρήσαμεν ουδέ εποιήσαμεν καθώς ενετείλω ημίν, ίνα ευ ημίν γένηται. και πάντα, όσα επήγαγες ημίν και πάντα όσα εποίησας ημίν, εν αληθινή κρίσει εποίησας...
Μήπως έχουμε ξεχάσει να 'διαβάζουμε' τη μεταφυσική διάσταση των γεγονότων και να διδασκόμαστε από αυτά;
[Δανιήλ, κεφ. γ', Προσευχή Αζαρίου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου