"Ὁ σοφὸς καὶ ὁ ἀνόητος διαφέρουν καὶ ὡς πρὸς τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο δέχονται τοὺς συνετοὺς λόγους τῶν ἄλλων. Λόγον σοφὸν ἐὰν ἀκούσῃ ἐπιστήμων, αἰνέσει αὐτὸν καὶ ἐπ᾿ αὐτὸν προσθήσει (κα΄ 15). Ὁ ἀληθινὰ σοφός, ἂν ἀκούσῃ κάποιον σοφὸ λόγο, θὰ τὸν παραδεχθῇ καὶ θὰ τὸν ἐπιδοκιμάσῃ, θὰ προσθέσῃ δὲ καὶ αὐτὸς τὸν δικό του. Δὲν ἀπορρίπτει δηλαδὴ ἀπὸ ἐγωισμὸ τὶς φρόνιμες γνῶμες καὶ συμβουλὲς τῶν ἄλλων, ἀλλὰ τὶς δέχεται μὲ ταπείνωσι, καὶ συγχρόνως μεταδίδει κι αὐτὸς τὶς δικές του. Ἔτσι ὠφελοῦνται καὶ οἱ δύο· ἀνταλλάσσουν τὴν πεῖρα τους καὶ προάγονται στὴ σοφία. Πραγματοποιεῖται ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Σολομῶντος «Δίδου σοφῷ ἀφορμὴν καὶ σοφώτερος ἔσται» (Παροιμ. θ΄ 9). Ὁ σοφὸς λόγος ποὺ ἀκούει κανεὶς ἀπὸ τὸν ἄλλον αὐξάνει καὶ τὴ δική του σοφία."
[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην Σοφία Σειράχ.
Εκδόσεις Περιβόλι της Παναγίας 2019. Ομιλία 48]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου