"Θέλουμε όχι παιδιά φρόνιμα, αλλά παιδιά με γενναίο φρόνημα. Διότι οι γενναιόφρονες μαθητές μπορεί να ατακτούν, αλλά γνωρίζουν πρωτίστως να δέχονται την τιμωρία, λέξη που σημαίνει στα Αρχαία Ελληνικά βοήθεια. Με την τιμωρία βοηθούμε, δεν αδικούμε. Δυστυχώς, με το καθεστώς της ασυδοσίας δημιουργούμε παιδιά θρασύδειλα, που θέλουν να ασχημονούν χωρίς να τιμωρούνται. Αυτό όμως είναι η μεγάλη τιμωρία τους (όχι με την αρχαία σημασία), διότι την τιμωρία που δεν επιβάλλει το σχολείο, την επιβάλλει η ζωή, που συχνά δεν τιμωρεί, βασανίζει."
[Σ. Καργάκος, Ελληνική Παιδεία: ένας νεκρός με... μέλλον. Εκδόσεις Αρμός 2008, σ. 73-74]
2 σχόλια:
Ομολογώ πως δεν ήξερα τι θα πει τιμωρία. Μου άρεσε πάρα πολύ η επισήμανση αυτή του κ. Καργάκου. Δυστυχώς η τιμωρία, ο φρονηματισμός, έχει εκλείψει κι από το σχολείο και από την οικογένεια. Μάλλον θα βασανιστούν σκληρά τα παιδιά μας.
Κι εγώ δεν το ήξερα (άραγε πόσοι φιλόλογοι το γνωρίζουν;). Η κατάχρηση έχει κάνει την 'τιμωρία' συνώνυμη με την ανταπόδοση, την εκδίκηση, το να βγάζουμε το άχτι μας στον άλλο, μικρότερο ή όχι. Προς ζημίαν όλων μας.
Δημοσίευση σχολίου