"Μὲ τὴν ξεκάθαρη καὶ ζωηρὴ εἰκόνα τοῦ πηλοῦ καὶ τοῦ ἀγγειοπλάστη, ὁ Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει ποιὰ εἶναι ἡ σχέσις καὶ ἡ ἀξία μας
σὲ σύγκρισι μὲ τὸν Θεό. Πηλὸς ἐμεῖς, τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. Τί εἶναι ὁ
πηλὸς χωρὶς τὸν ἀγγειοπλάστη; Μιὰ ἄμορφη μᾶζα. Ὁ τεχνίτης εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τοῦ
δίνει σχῆμα καὶ μορφὴ καὶ πλάθει ἀπὸ αὐτὸν ποικίλα ἀγγεῖα γιὰ διάφορες χρήσεις.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ τεχνίτης ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία νὰ διαπλάση τὸν πηλό όπως θέλει, ἢ ἀκόμη καὶ
νὰ καταστρέψη τὰ ἀγγεῖα ποὺ δημιούργησε ἀπὸ αὐτόν. Καὶ ὁ πηλὸς δὲν ἔχει κανένα
δικαίωμα νὰ διαμαρτυρηθῆ ἢ νὰ κρίνη τὶς ἀποφάσεις καὶ ἐνέργειες τοῦ τεχνίτη.
Πηλὸς λοιπὸν εἴμαστε. Αὐτὸ
μᾶς διδάσκει πρῶτα-πρῶτα τὴ μηδαμινότητα καὶ τὴν εὐτέλειά μας ἀπέναντι τοῦ
Θεοῦ. Καὶ τὸ διαπιστώνουμε αὐτὸ κάθε μέρα, βλέποντας πόσο ἀσθενεῖς καὶ
εὔθραυστοι εἴμαστε. Μιὰ ἀρρώστια, ἕνα ἀτύχημα ξαφνικό, εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ
μεταβάλη τὸν πιὸ ἰσχυρὸ ἀνθρώπινο ὀργανισμὸ σὲ κουρέλι ἢ καὶ σὲ ἄψυχο πτῶμα· νὰ
τὸν συντρίψη καὶ νὰ τὸν διαλύση, ὅπως συντρίβεται μ᾿ ἕνα χτύπημα τὸ πήλινο
ἀγγεῖο. Καὶ ἀπέναντί μας ἔχουμε τὸν ἄπειρο καὶ παντοδύναμο καὶ αἰώνιο Θεό, τοῦ
ὁποίου οὔτε ἡ δύναμις μειώνεται ποτὲ οὔτε τὰ χρόνια τελειώνουν οὔτε καμιὰ φθορὰ
καὶ ἀλλοίωσι ὑφίσταται".
[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην προς Ρωμαίους
Επιστολή (υπό έκδοση), ομιλία 27η]
