«Οι άνθρωποι όλο και περισσότερο αδυνατούν να συμβιώσουν αρμονικά. Και αυτό, διότι σύμφωνα με τα πρότυπα αυτού του κόσμου η ανάληψη του πταίσματος ισοδυναμεί με αδυναμία. Όλοι γυρεύουν να ενοχοποιήσουν αποδιοπομπαίους τράγους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όμως καθημερινά διαπιστώνουμε να πραγματοποιείται αυτό, για το οποίο προειδοποίησε ο Απόστολος: «Ει αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλως αναλωθήτε». Η ειρήνη και η ομόνοια αποκαθίστανται, όταν ο καθένας κατηγορεί μόνο τον εαυτό του· όταν βλέπει τα δικά του σφάλματα και αγωνίζεται να τα διορθώσει. Τότε η αυτοκατάκριση δεν είναι αδυναμία, αλλά ταπεινή ανδρεία που ενισχύει τον άνθρωπο στην παράστασή του ενώπιον του Θεού».
[Αρχιμ. Ζαχαρία. Η προσευχή ως ατελεύτητη δημιουργία. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ 2022, σελ. 22]
