Πτώση και μετάνοια

 

"Θά μποροῦσε ὁ Κύριος νά κάνει κάτι γιά νά προλάβει τόν Πέτρο ἀπό τήν πτώση τῆς ἀρνήσεως· ἀλλά δέν ἦταν αὐτό τό θέμα. Ὅσο κι ἄν βοηθήσει κάποιος, ἄν δέν ὑπάρχει μέσα στόν ἄνθρωπο ἡ διάθεση νά σωθεῖ καί νά ἐνεργήσει ὅπως πρέπει, δέν μπορεῖ κανένας νά τόν σώσει. Ὡστόσο ὁ Κύριος εἶπε στόν Πέτρο: «Θά σέ κοσκινίσει ἀπόψε ὁ σατανάς, καί ἐγώ προσευχήθηκα νά μή λείψει ἡ πίστη σου. Ὅταν συνέλθεις καί ἐπιστρέψεις, στήριξε καί τούς ἀδελφούς σου». Μέ τόν τρόπο αὐτό, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος –ἔξωθεν, τρόπον τινά, ἀπό τήν ψυχή τοῦ Πέτρου– τόν βοήθησε, ὥστε, ἀφοῦ γίνει ὅλο τό μακελειό ἐκεῖνο τῆς πτώσεως, νά μετανοήσει καί νά σωθεῖ. Δέν ξέρουμε τί θά γινόταν ὁ Πέτρος, ἄν δέν εἶχε λάβει χώρα ἡ πτώση του ἤ, ἀκόμη χειρότερα, ἄν δέν μετανοοῦσε μετά τήν πτώση. Ἀλλά ἐπειδή μετενόησε, ἔγινε ὁ πρωτοκορυφαῖος τῶν ἀποστόλων."

 [+π. Συμεών Κραγιόπουλος]

Αμαρτία και χάρις

 

 «Ὅσο μεγάλη καὶ ἂν εἶναι ἡ δύναμη καὶ ἡ ἐξάπλωση τῆς ἁμαρτίας, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ ὑπερνικήσει τὸ μέγεθος καὶ τὴ δύναμη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. «Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις», μᾶς ἐβεβαίωσε ὁ Παῦλος. Γι᾿ αὐτό, ὅταν βλέπουμε νὰ πλεονάζει ἡ ἁμαρτία καὶ νὰ κυριαρχεῖ, ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε, ἀλλὰ ἂς περιμένουμε τὴν ἐκδήλωση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Θεὸς φανερώνει τὴ χάρη του «κατὰ καιρόν», στὸν κατάλληλο καιρό. Κατάλληλος δὲ καιρὸς εἶναι ὅταν ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους θέλει νὰ βοηθήσει ὁ Θεός, εἶναι ἀσθενεῖς καὶ ἀνίκανοι νὰ βοηθήσουν τοὺς ἑαυτούς των καὶ βρίσκονται στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Καὶ ἐπειδὴ καὶ στὴν ἐποχή μας βλέπουμε νὰ πλεονάζει ἡ ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε. Ἂς ἔχουμε πάντα τὴν ἐλπίδα στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος στὸν κατάλληλο καιρὸ θὰ ἐκδηλώσει τὴν ἐπέμβασή του καὶ θὰ ξεχύσει πλούσια τὴ χάρη του καὶ τὴ δωρεά του, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ ὁ κόσμος τὸν σωστὸ δρόμο, τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας».

 

[π. Κων. Παπαγιάννη. Ομιλίες στην προς Ρωμαίους Επιστολή. 

Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας 2021, σελ. 99-100]