«Να το προσέξουμε αυτό. Να μην είναι η πίστη μας θεωρητική ούτε απλώς να είναι μια συνήθεια και ένα κατεστημένο, και, αν θέλετε, ένα κάτι που το βρήκαμε, αλλά να είναι ζώσα η πίστη μέσα μας. Και αυτό θα φανεί στην πράξη. Όταν την ώρα τη δύσκολη εσύ εκρήγνυσαι, ωσάν να μην πιστεύεις, πού είναι η πίστη σου; Όταν την ώρα την κρίσιμη οργίζεσαι, την ώρα την κρίσιμη αδικείς, την ώρα την κρίσιμη κατηγορείς, την ώρα την κρίσιμη διαβάλλεις, την ώρα την κρίσιμη τρομοκρατείσαι κλπ., πώς μπορεί να θεωρηθεί ότι είσαι πιστός;»
[π. Συμεών Κραγιοπούλου. Το μυστήριο της σωτηρίας, β΄ έκδοση. Πανόραμα 2000, σελ. 350]
