‘Η υπομονή είναι κόρη της δύναμης και μητέρα της ελπίδας. Και η ελπίδα είναι η παρηγοριά και το καταφύγιο στις πίκρες της ζωής αυτής που ζούμε. Είναι φωτεινή αχτίδα στο σκοτάδι, σανίδα στο ναυάγιο, ανθρώπινη φωνή στην έρημο, ανάμνηση φίλου στη δυστυχία, χαμόγελο παιδιού στην αγωνία, προσευχή στον δίκαιο και πολυεύσπλαχνο Θεό στο κρεβάτι του θανάτου’.
[Λέοντος Μελά, Γεροστάθης, Έκδοση Ρέκου, Θεσσαλονίκη, σ. 129]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου