Το Λάθος μου

Κάνω ένα λάθος πάντα στη ζωή μου.

Στενοχωρήθηκε ποτέ κανείς επειδή τα κάστανα έχουν εξωτερικά βελόνες,

που τρυπούν;

Τα καρύδια πράσινη, χονδρή σάρκα,

που μαυρίζει τα χέρια;

Τα αμύγδαλα, τα φουντούκια, σκληρό περίβλημα;

Το σιτάρι βελόνες;

Τα φραγκόσυκα αγκάθια;

Κανείς. Ποτέ.

Απλά και ειρηνικά τα παραμερίζουν όλα τούτα

και παίρνουν και γεύονται τον ωραίο θρεπτικό καρπό τους.

Εγώ όμως στέκομαι μόνο σ’ αυτά τα εξωτερικά των συνανθρώπων μου,

των οικείων μου, των αδελφών μου.

Στη λίγη σκληράδα στον τρόπο.

Στο λίγο τσίμπημα στην ψυχή.

Στα λίγα αγκαθάκια στη συνεργασία.

Και στενοχωρούμαι.

Δεν τα παραμερίζω να πάω στον καρπό της ψυχής των άλλων.

Και έτσι, μένω νηστικός.

Κάνω το λάθος που δεν κάνει κανείς για τους καρπούς.

Και το κάνω για τις αδελφές ψυχές:

Τι κρίμα!...

Ιωσήφ Αγαπητός