‘Επειδή δεν ξέρουμε πότε θα παρθεί η απόφαση, να την έχουμε στο μυαλό μας. Θα πεθάνουμε. Πού θα πάμε; Απορώ και με τον εαυτό μου. Βρε ταλαίπωρε άνθρωπε, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα φύγεις; Έφυγες. Πού θα πάς; Στην άλλη ζωή. Θα γυρίσεις εδώ; Όχι. Τελειώνει εκείνη; Όχι. Θα περάσεις από το δικαστήριο; Ναι. Γιατί δεν τακτοποιείσαι τώρα, να προπαρασκευασθείς για να περάσεις σωστά στον άλλο κόσμο όπου θα ζήσεις αιώνια; Εδώ φροντίζεις για όλα, για την υγεία σου, για εκείνο, για το άλλο, για όλα φροντίζεις, αλλά για την ψυχή σου δεν φροντίζεις. Ναι, δεν φροντίζω. Γιατί; Γιατί είναι η ανθρώπινη αδυναμία, είναι και ο διάβολος, μας παρασύρουν και οι επιθυμίες μας, και δεν προετοιμαζόμεθα γενναία. Πίστεψέ το ότι φεύγεις από τη ζωή και αφήνεις πίσω τον κόσμο. Αυτή είναι η αλήθεια.’
[Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου. Η τέχνη της σωτηρίας,
τόμος Α΄. Ι. Μ. Φιλοθέου 2005, σ. 189]
4 σχόλια:
Μπράβο γιατρέ μου συγχαρητήρια....είναι ευλογία να έχουμε επιστήμονες Ανθρώπους!!!
Καλά τα διαβάζουμε. Τα θυμόμαστε κιόλας; Αυτό είναι το ερώτημα.
Χρειάζομαι αυτό να το διαβάζω κάθε μέρα, που έρχεται και που φεύγει και δεν ξαναγυρίζει, και το φορτίο της προστίθεται στης προηγούμενης..
Ευχαριστώ γι αυτό που διάβασα.
Είναι αφύπνιση!
Άραγε, αν κάθε πρωί και κάθε βράδυ σκεφτόμασταν ο καθένας ότι αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο μας, ο κόσμος γύρω μας θα είχε την ίδια όψη;
Δημοσίευση σχολίου