Ισόβιος μαθητεία

«Δεν είμαι άξιος να σε συμβουλεύσω. Απλώς σου λέγω ό,τι λέγω και στον εαυτό μου. Είμαστε κ’ οι δυο μαθητευόμενοι. Ο ένας περισσότερο καιρό από τον άλλον. Αυτή η μαθητεία δεν τελειώνει ποτέ, μέχρι γήρατος. Όποιος μαθητής στην τέχνη μας πει ότι τελείωσε τα μαθήματά του και πήρε απολυτήριο, αυτός είναι χαμένος και ανάξιος εργάτης του αμπελώνος. Η ζωή μας και η χαρά μας είναι αιωνίως να ερευνούμε, και να λέμε στο τέλος “αχρείοι δούλοι και αμαθείς τεχνίται εσμέν”. Όταν παύσει ο έρωτάς μας προς αυτά τα έργα και πούμε πως γινήκαμε τέλειοι, παύουμε κιόλας να ζούμε πνευματικά, δηλαδή με ταπείνωση».

[Φ. Κόντογλου, επιστολή στον Ε. Μαυρικάκη 11/9/1955, αντιγραφή από Π. Β. Πάσχο]