‘Επειδή δεν ξέρουμε πότε θα παρθεί η απόφαση, να την έχουμε
στο μυαλό μας. Θα πεθάνουμε. Πού θα πάμε; Απορώ και με τον εαυτό μου. Βρε
ταλαίπωρε άνθρωπε, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα
φύγεις; Έφυγες. Πού θα πάς; Στην άλλη ζωή. Θα γυρίσεις εδώ; Όχι. Τελειώνει
εκείνη; Όχι. Θα περάσεις από το δικαστήριο; Ναι. Γιατί δεν τακτοποιείσαι τώρα,
να προπαρασκευασθείς για να περάσεις σωστά στον άλλο κόσμο όπου θα ζήσεις
αιώνια; Εδώ φροντίζεις για όλα, για την υγεία σου, για εκείνο, για το άλλο, για
όλα φροντίζεις, αλλά για την ψυχή σου δεν φροντίζεις. Ναι, δεν φροντίζω. Γιατί;
Γιατί είναι η ανθρώπινη αδυναμία, είναι και ο διάβολος, μας παρασύρουν και οι
επιθυμίες μας, και δεν προετοιμαζόμεθα γενναία. Πίστεψέ το ότι φεύγεις από τη
ζωή και αφήνεις πίσω τον κόσμο. Αυτή είναι η αλήθεια.’
[Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου. Η τέχνη της σωτηρίας,
τόμος Α΄. Ι. Μ. Φιλοθέου 2005, σ. 189]
1 σχόλιο:
Δεν μπορούμε να δεχθούμε τελικά αυτό πού βλέπουμε συνέχεια γύρω μας να συμβαίνει.
Δημοσίευση σχολίου