«Αν κάποιος είχε τη δυνατότητα να βγει λίγο από όλη αυτή την κόλαση μέσα στην οποία βρισκόμαστε όλοι μας και να δει τα πράγματα λίγο έξω από αυτή την κόλαση, τι έχει να δει και τι έχει να πει! Όχι απλώς μόνο για την τυραννία στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι, για το όλο κακό στο οποίο βρίσκονται οι άνθρωποι, αλλά και για το ότι, ενώ κάνουν τον έξυπνο, ενώ κάνουν τον σοφό, κάνουν ότι τα ξέρουν όλα, ότι έχουν καλή διάθεση και τάχα φροντίζουν, προσπαθούν έτσι ή αλλιώς να βελτιώσουν τη ζωή, δεν θέλουν να δουν και να καταλάβουν αυτό το απλό: Ότι η ανθρωπότητα είναι υπό την επήρεια αυτής της καταστάσεως, είναι βουλιαγμένη μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση που δημιουργήθηκε καθώς οι πρώτοι άνθρωποι, αλλά μαζί τους και όλοι εμείς οι άλλοι παύσαμε να ακούμε τον λόγο του Θεού, παύσαμε να δεχόμαστε τον λόγο του Θεού, να τηρούμε τον λόγο του Θεού και -- το καταλαβαίνουμε δεν το καταλαβαίνουμε, το ομολογούμε δεν το ομολογούμε -- ακούμε τις εισηγήσεις του διαβόλου και τηρούμε αυτές τις εισηγήσεις. Αυτό δεν θέλουμε να το δούμε».
[π. Συμεών Κραγιοπούλου. Συνάξεις Δεκαπενταυγούστου Α΄.
Πανόραμα 1998, σελ. 114]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου