«Υπάρχει η εντύπωση στους χριστιανούς μας ότι ομολογία είναι μόνο να φωνασκούν, να φανατίζονται, να θυμώνουν με τους κακούς, να κυνηγούν τους αμαρτωλούς, να σπιλώνουν τους φταίχτες, να διαπομπεύουν τους παράνομους, να γελοιοποιούν τους αχρείους, να διασύρουν τους σκανδαλίζοντες, να βάσουν τον καθένα στη θέση του, να κρίνουν την αξία του καθενός όπως νομίζουν.Όμως η αποστολή των χριστιανών στον σύγχρονο κόσμο δεν είναι καταγγελτική, ανακριτική, εισαγγελική και καταδικαστική. Οι πιστοί μπορούν να προσεύχονται για το κακό του κόσμου, να αισθάνονται συνυπεύθυνοι, να χύνουν δάκρυα για τους αμαρτωλούς αδελφούς τους, να είναι πιο ανεκτικοί, συμπαθείς κι επιεικείς μαζί τους. Δουλειά μας δεν είναι να καταλογίζουμε ευθύνες, να παρατηρούμε συνεχώς τους άλλους μόνο αυστηρά, να μεμψιμοιρούμε και να μελαγχολούμε για το πολύ κακό των καιρών μας. Μην αυταπατώμεθα και ξεγελιόμαστε ότι αυτό θέλει από εμάς σήμερα ο Θεός».
[Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου. Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Ι. Μ. Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου. Αγρίνιο 2012, σελ. 104-105]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου